O MILETIĆEVOJ ULICI
Ova ulica je dugo bila poznata kao Lebarski sokak, a pružala se na pravcu prema Rumenci. Nalazimo je već na najstarijem planu grada iz 1745. godine.
Kao što možemo videti na slici ispod, Novi Sad je nastao raskršću 3 puta koji su se sastajali kod spomenika Zmaj Jovi ispred vladičinog dvora. Od raskršća ka zapadu, kroz Zmaj Jovinu (Glavna ulica) pruža se put ka Futogu i Kamenici, koji se razilaze na današnjem Trgu Slobode, levo (Kralja Alesandra) i desno (stara Jevrejska i Futoška ulica) od Gradske kuće. Od raskršća ka jugu, kroz Dunavsku ulicu, išao je put ka Petrovaradinu preko pontonskog mosta i dalje ka Beogradu, a ka severu, kroz Pašićevu, put ka Temerinu (Temerinska ulica), i dalje ka Budimpešti, od koga se kod nekadašnje kafane 3 kralja, odvajao put za Kisač (Kisačka ulica). Negde na sredini Zmaj Jovine ka severu se odvaja još jedan stari put, put ka Rumenci, krenuvši kroz ovaj stari lebarski sokak, pa Vojvode Bojovića i Kralja Petra, do Rumenačke ulice.
Mnogo je lepih kuća i zanimljivih priča vezano za Miletićevu ulicu. Tako je na primer u ovoj ulici kuća na broju 8 izgrađena prelazu iz XVIII u XIX vek, za Savu Vukovića(1743-1811), vlastelina i osnivača Zmaj Jovine gimnazije.
Kasnije je vlasnik bio Stevan Branovački (1804-1888) novosadski gradonačelnik i advokat, pa Pavle Mačvanski, takođe gradonačelnik.
Negde na sredini ulice se sa leve strane otvara Trifkovićev trg, na kome je bilo izgrađeno prvo novosadsko pozorište. Društvo za srpsko narodno pozorište (kasnije Srpsko narodno pozorište) je osnovano 1861. godine. Prva inicijativa za gradnju pozorišne zgrade (1838) je bila neuspešna. Druga (1868) je rezultovala izdavanjem dozvole za zidanje Građanske dvorane (1871) na praznom prostoru između Lebarskog sokaka i ulice Dobrog pastira, na sadašnjem Trifkovićevom trgu, a prema projektu Đerđa Molnara. Uprkos (ili zahvaljujući) značajnom mestu koje je Građanska dvorana imala u društvenom i kulturnom životu Novosađana, zgrada je po isteku privremene dozvole, uz proteste građana, srušena 1892.
Na uglu Miletićeve i Grčkoškolske ulice vršena su masovna ubistva Srba i Jevreja iz Miletićeve i okolnih ulica. Tu su žandarmi i vojnici dovodili grupe ljudi, kojima je naređivano da kleknu u sneg. Posle toga im je pucano u leđa, a žrtve su padale licem u sneg. Novodovedeni su morali da stanu ispred pobijenih žrtava pa su i oni ubijani. Nekima je naređeno da legnu na zemlju, pa su tako ubijani.
Na ovo mesto dovođeni su ne samo odrasli muškarci nego i žene i deca, pa i odojčad u naručju majki. Pre nego što bi se leševi odvukli, vojnici su im skidali bunde, cipele i ostale vredne stvari. Tog 23. januara 1942. godine, velika većina žitelja Miletićeve ulice je stradalo.
Prema inicijativi iz 2017., predloženo je da se spomen-ploča postavi na uličnu fasadu zgrade broj 19 u Ulici Svetozara Miletića.
U Miletićevoj 29 je 3. decembra 1869. godine rođen pravnik, istoričar, književnik i političar Slobodan Jovanović, a 2019. godine, na 150 godišnjici rođenja, je na ovu kuću postavljena spomen ploča.
Od samih početaka ovca ulica je nosila ime Lebarski sokak (na tri jezika). Posle I svetskog rata ime ulice je promenjeno u ulica Svetozara Miletića, zatim za vreme okupacije u ulica Košut Lajoša, a posle rata je vraćeno ime Miletićeva ulica, koje ova ulica nosi i danas.
